Ο γιούκος, δηλαδή η έκθεσή των προικιών πριν από το γάμο, είναι ένα πολύ παλαιό έθιμο που προέρχεται από το Βυζαντινό νυφοστόλι. Τα προικιά αποτελούσαν το σύνολο των ενδυμάτων (εσώρουχα, πουκάμισα, σεγκούνια, μαντήλια, μπόλιες, φουστανέλες, γιλέκα) και οικιακών υφασμάτων (σεντόνια, κουβέρτες, πλεκτά, πετσέτες, κεντήματα, τραπεζομάντηλα) και λοιπών αντικειμένων, που η νύφη έπαιρνε μαζί της από το πατρικό σπίτι.
Η συγκέντρωσή των προικιών ήταν δύσκολη και δαπανηρή, απαιτούσε πολύ προσωπική εργασία και αποτελούσε έναν από τους βασικούς παράγοντες σε ένα γάμο. Στη συνέχεια τα προικιά φυλάσσονταν σε όρθιους γιούκους ή σε ξύλινες κασέλες και ντουλάπες.